Als kind van René Daniël Lapod en Henriëtte Jourdan werd hij op 12 februari 1972 in Duitsland geboren. Zijn vader is van Indische afkomst en nazaat van KNIL militairen. Zijn moeder is ook van Indische afkomst maar bezit ook Franse genen. Ten tijde van de geboorte van hun zoon diende vader op een militaire basis in Duitsland. Het was die plek waar hun zoon opgroeide voordat zij in 1981 terugkeerden naar Nederland.
Maar wie was hun zoon en waarom is het zo interessant om over hem te schrijven? Graag nodig ik je uit om mij te vergezellen in een reis door het leven van een man met een missie, een idealist met een vernieuwende kijk op het optimaliseren van de fysieke, mentale en sociaal-spirituele conditie van de samenleving.
Michael Lapod was een typisch legerkind. “Samen met mijn broertje en zus leerde wij van jongs af aan wat typische militaire normen en waarden betekende en kregen die dan ook door onze vader met de paplepel ingegoten” zo legt Michael uit.
Dit is niet zo vreemd want aan vaders kant bestond de familie stamboom grotendeels uit militairen. De drang om te presteren en niet te falen was voor vader een vanzelfsprekendheid. Zijn moeder was zachter van aard en leerde haar zoon empathie. De kunst om je in iemand anders te verplaatsen met een bredere kijk op de samenleving. Ondanks de twee verschillende invalshoeken van zijn ouders heeft Michael een fijne jeugd gehad en was er voldoende ruimte voor gezelligheid en samenzijn. Toch waren het juist deze twee verschillende manieren van opvoeden die ervoor zorgden hoe Michael zich zou ontwikkelen en hem uiteindelijk zouden vormen tot de man die hij op dit moment is.
Toen de spanningen tussen oost en west afnamen werd de vader van Michael gestationeerd op de vliegbasis in Volkel en verhuisde het gezin naar Uden. In Uden zette Michael zijn lagere school opleiding voort en ging uiteindelijk naar het voortgezet onderwijs. Michael was een goede leerling maar kreeg in het derde jaar van de Havo moeite met enkele autoritaire leraren. “Ik denk dat ik mij begon af te zetten omdat het me te veel deed denken aan de autoritaire opvoeding van mijn vader” verteld Michael. Hij trok zich terug en werd uiteindelijk teruggezet naar een lager niveau. Omdat Michael geen slechte leerling was en intelligent genoeg was om op een hoger niveau te studeren wandelde hij met twee vingers in zijn neus door de opleiding en behaalde eenvoudig zijn diploma.
Na het voortgezet onderwijs wilde Michael graag een opleiding in de sport gaan volgen maar dit werd hem afgeraden omdat de schoolleiding en zijn ouders dachten dat je er moeilijk je brood mee zou kunnen verdienen. Omdat Michael naast sporten ook redelijk goed kon tekenen besloot hij uiteindelijk naar de MTS te gaan waar hij aan de studie bouwkunde begon. “De hoofdreden was niet de bouwkunde op zich, maar omdat ik wist dat je daar veel moest tekenen”.
Muziek
Terugkijkend op de loop van zijn leven was deze keuze begrijpelijk maar het werd al snel duidelijk dat deze insteek hem niet verder zou brengen. Na een aantal jaren te zijn blijven zitten verliet Michael dan ook vroegtijdig school en besloot alsnog naar het CIOS te gaan. Parallel aan zijn opleiding op het CIOS bracht Michael ook veel tijd door met zijn vrienden. Veel van zijn vrienden waren actief in de muziek. Naast de sport heeft muziek ook altijd een belangrijke rol gespeeld in het leven van Michael.
In die tijd waren er in Uden enkele underground rappers actief zo kwam het dat Michael ging samenwerken met Oh Jay, een bekende Hip Hop DJ en later met rappers ARE MC en DTF.
“Weet je Rob, muziek was voor mij een uitlaatklep. Ik kon er mijn gevoelens in kwijt en in die tijd waren wij ook helemaal niet commercieel bezig. We speelden vanuit ons gevoel, met de nodige kritiek op de maatschappij, dat wel”.
Tijdens een optreden in het plaatselijke jongerencentrum en poppodium De Pul werden de mannen gespot door +Herman Couwenbergh die als begeleider verbonden was aan het centrum en stelde hen voor om in het voorprogramma op te treden van 24K, het toenmalige paradepaardje van Djax Records, een private muzieklabel van Saskia Slegers, ook wel bekend als Miss Djax. Met Dope Posse verbonden de mannen zich aan Djax Records en werden al snel behoorlijk beroemd in Nederland met hun hardcore stijl. De vele gastrappers en breakbeat dancers (Al-Jazz en Son Lyte) gaven de groep een extra elan. Toen de band meer en meer succes kreeg werd het ook commerciëler en één van zijn vrienden besloot om een eigen label op te richten. Michael speelde nog mee in een nieuw geformeerde band onder de naam Family Jewels welke in tijd veel succes had, inclusief optredens via Radio 3 en op televisie bij Call tv van Mike Starink.
“De band was volwassen geworden en binnen de Hip Hop ‘scene’, vooral die van de randstad, ging alles naar mijn gevoel te veel om ‘zien en gezien’ te worden. Ik voelde geen aansluiting meer en besloot uiteindelijk om te stoppen met de muziek.”
Defensie en politieacademie
Tijdens zijn muziek periode studeerde Michael aan de CIOS en later ook aan de sportacademie. Toen hij niet meer actief was in de muziek en zijn sportopleiding had afgerond was hij zoekende en vroeg zich af wat hij wilde gaan doen. Op een gegeven was de landmacht op zoek naar nieuwe commando’s. (groene baretten) Normaal worden commando’s niet geworven uit de burgermaatschappij maar in die tijd waren er veel tekorten. Michael solliciteerde en werd uiteindelijk in 1997 toegelaten tot de opleiding voor commando’s in Roosendaal. Michael was één van de betere leerlingen maar moest de opleiding helaas vroegtijdig verlaten vanwege blessures.
Via een interne procedure kwam Michael bij de luchtmobiele brigade. Deze rode baretten zijn geen commando’s maar veel van de diciplines zijn hetzelfde. Michael haalde zijn rode baret en diende een half jaar in Bosnië. Net voordat hij werd uitgezonden naar Bosnië overleed zijn jongere broer door een verkeersongeluk. Onnodig te zeggen dat dit een zware tijd was.
Na zijn uitzending naar Bosnië ging Michael zelf leiding geven waaronder ook aan officieren. Het team van opleiders in Schaarsbergen bestond uit verschillende disciplines waarvan Michael het fysieke en metale deel voor zijn rekening nam. Niet iedereen had de capaciteit om die training te geven, vooral het mentale deel was een vak apart. Michael heeft veel soldaten en officieren opgeleid die later in Irak en Afghanistan diende, waaronder enkele die tijdens hun uitzending zijn omgekomen.
Omdat Michael geen beroepsmilitair was liep zijn contract op 35-jarige leeftijd af. Hij solliciteerde bij de infanterie maar vond het toch verstandiger vanwege een blessure aan zijn knie om zijn blikveld te verbreden. Hij besloot om defensie te verlaten en ging aan de slag als sportinstructeur bij de politieacademie.
Binnen de politieacademie heerste een totaal andere cultuur. “Ineens was ik geen rode baret meer maar een opleider van agenten en gaf ik in plaats van fysieke en mentale trainingen, gymlessen.”
Vanuit zijn bevlogenheid zag Michael de problemen bij veel politiemensen aankomen. In plaats van de nadruk te leggen op het mentaal fysieke vlak, moest hij zich alleen maar aan de protocollen houden. De risico’s die politiemensen lopen op straat werden onvoldoende onderbouwd met mentale trainingen waardoor zij sterker zouden worden en minder snel naar het wapen zouden grijpen.
Het hoofd van de politieacademie was oud generaal van de landmacht en kende Michael uit zijn defensie periode. Michael uitte zijn zorgen in meerdere brieven aan de hoogste baas. Deze kon zich vinden in de redenatie van Michael maar was net als hij gebonden aan de beleidsregels en visie van de academie. Dit deed Michael uiteindelijk besluiten om de academie te verlaten en ging terug de maatschappij in.
Michael ging aan de slag bij Ten Tije fitness als sportinstructeur en legde zich meer en meer toe op zijn ideaal, namelijk mensen helpen om niet alleen fysiek maar ook mentaal gezonder te maken. Een ideologie gebaseerd op de krachtige opvoeding van zijn vader en het empathische deel van zijn moeder.
Ten Tije werd op een gegeven moment overgenomen door Achmea Healt Centre en daarmee ook de individuele begeleiding en de visie die Michael zo na aan het hart ligt. Van een kleine en flexibele sportschool werd het een landelijk bedrijf waarin commercie een belangrijke rol speelde. In plaats van individuele begeleiding werden er groepslessen van Less Mils geïntroduceerd. In die tijd ontwikkelde Michael een eigen total body workout onder de naam ´Body Run´. Omdat Michael altijd vanuit zijn idealisme heeft geleefd was hij niet bezig met de commerciële invulling van zijn ideeën. Dat resulteerde er uiteindelijk in dat iemand anders zijn idee pikte en er een commercieel succes van maakte.
Dit alles zorgde voor een drastisch besluit in het leven van Michael Lapod. Na zijn succesvolle periode bij defensie en de politieacademie werd het steeds duidelijker dat hij onvoldoende zijn eigen idealen kon nastreven en besloot om zijn baan op te zeggen en zijn eigen weg te gaan.
Vanwege zijn Indische achtergrond liet Michael zich inspireren door een woord uit een dialect van het eiland Sulawesi. Yatusanti is een verbastering van het woord wat in het Nederlands wordt vertaald met ´hef de zwaarden´ en staat voor een krijgskreet voordat de aanval werd ingezet. Michael verbond dit woord aan zijn naam en zo werd Yatusanti – Maatschappij Conditietrainer geboren.
Eindelijk kon Michael zijn eigen visie op gezond en fit verwezenlijken en begon met personal trainingen aan individuen en groepen. Naast zijn trainingen startte en begeleide Michael met enkele van zijn vrienden diverse projecten waaronder ReActive-Vision in Eindhoven. Het doel van deze organisatie wordt mooi omschreven op de website van de initiatiefnemers.
React: Reageer wanneer er zich problemen voordoen, en zet deze om in kansen.
–
Active: Een gezond lichaam en een actief leven staan centraal, en hebben een heldere en actieve geest als resultaat. Reactivering van non-movers van passief naar actief.
–
Vision: Vanuit visie zien wij kansen en mogelijkheden, en visualiseren we ons einddoel.
Met deze missie `Voor een fysieke, mentale en sociaal “fitte”samenleving´ werden er individuele en groepslessen samengesteld, voor kinderen, volwassenen en zelfs voor complete gezinnen. Hieruit voortvloeiend werd het project ´You Rule´ opgestart om kansarme jongeren en jeugd die aan de rand van de samenleving staan door middel van fysieke en mentale training te helpen om terug te keren in het centrum van onze maatschappij. Het project heeft inmiddels landelijke bekendheid verworven en ontving hiervoor een prijs.
Naast dit succesvolle project is Michael oprichter van Reactief Uden (RAU) Een vereniging voor fysieke, mentale en sociale training welke opereert onder het succesvolle project All Skool. Naast al deze activiteiten worden trainers opgeleid tot sportinstructeur en zijn enkele van zijn vrienden zeer succesvol op sportgebied met hun eigen bedrijf.
Het bijzondere aan dit alles is dat Michael nog steeds vanuit zijn idealen opereert. Gedreven door voorbeelden als Ricardo Semler die van het bedrijf van zijn vader het meest succesvolle bedrijf in Brazilië maakte door mensen centraal te stellen, autoritaire management structuren los te laten en mensen zelfredzaam te maken. Niet gedreven door geld maar door zijn liefde en interesse in mensen helpt hij iedereen die het wil om gezonder en fitter te worden, zowel lichamelijk, mentaal en sociaal.
Verwijzingen:
Geef een reactie