Toen Hippocrates meer dan 2000 jaar geleden de woorden sprak “Laat uw voeding uw medicijn zijn en uw medicijn uw voeding”, had hij waarschijnlijk geen idee hoe toepasselijk zijn woorden zouden blijken in een tijd waar kennis over ziekten en voeding op hun hoogtepunt zouden zijn. Niets is minder waar. Artsen schrijven nog steeds eerder medicijnen voor dan een oplossing te zoeken in het voedsel wat wij eten.
Toen ik in 1963 werd geboren kreeg ik al snel last van vreemde bulten op mijn hoofd. Mijn moeder vertelde mij dat het zo ernstig jeukte dat zij handschoentjes en een mutsje voor mij breidde zodat ik ze maar niet stuk krabde. Mijn eerste levensjaar moet een hel zijn geweest. Zeker als je beseft dat je moeder er weinig aan kon doen. Maar na een paar jaar ging het beter en verdwenen de klachten. Op de familiefoto hieronder sta ik helemaal links, samen met mijn broers.
In pubertijd kwamen klachten terug
Tot aan mijn veertiende levensjaar kende ik geen klachten meer. Vrij van jeuk en eczeem. Maar toen ik jeugdpuistjes kreeg (in mijn tijd kwam dit veel voor) kwam de jeuk ook weer terug. Ik weet het nog goed. De klachten begonnen in mijn hals en breiden zich al snel uit naar mijn hoofdhuid. De jeuk was bij vlagen zo ernstig dat ik tot bloedens toe mijn huid open krabde. Samen met mijn moeder gingen we naar het ziekenhuis. Daar kwam ik onder het toeziend oog van dermatoloog Dr. van der Upwich. Ik herinner mij nog goed dat ik een zalfje kreeg voor de jeuk. Triamcinolon heette het en het werkte binnen enkele uren. Een bijnierschorshormoon welke eigenlijk maar kortstondig gebruikt mocht worden. Ik heb het spul vele jaren gebruikt.
Mijn hele pubertijd heb ik last gehad van excessieve jeuk. Soms ging het eventjes beter maar inmiddels waren mijn klachten uitgebreid tot over mijn hele lichaam. Na de nodige omzwervingen kwam ik uiteindelijk terecht bij een centrum voor allergische aandoeningen in Amsterdam. Ik heb nog even gezocht naar de naam van de directeur van het centrum maar kon deze niet meer vinden. Een gewezen longarts die zich had gespecialiseerd in allergieën en mij ontving in zijn kamer met een dikke sigaar. Een stoffig centrum in een statig pand aan de Emmastraat in Amsterdam herinner ik mij.
Daar heb ik het voor het eerst kennisgemaakt met Celestone. Een medicijn uit de familie van corticosteroïden. Een chemische variant van het lichaamseigen bijnierschorshormoon. Regelmatig kreeg ik naast een hele reeks van antihistamines om de zes weken een spuit met Celestone in mijn bil om weer een paar weken jeukvrij te zijn. Uiteindelijk heeft ook dit mij dit niet verder geholpen. De tijdelijke onderdrukking van de jeuk nam de oorzaak niet weg en de klachten bleven. Vaak erger dan daarvoor. Bovendien was ik mijn lichaam steeds meer aan het belasten door verschillende medicijnen te gebruiken.
Klachten bleven
Ook toen ik volwassen werd en een eigen gezin stichtte bleef ik klachten houden. Inmiddels had ik al zoveel artsen gezien en verschillende testen ondergaan dat het wel duidelijk was dat ik een ernstige allergie had. De RAST-test (Radioallergosorbent-test) gaf keer op keer aan dat mijn lichaam moeilijk overweg kon met bepaalde voedingsmiddelen. Gek genoeg werd er door de artsen maar weinig aandacht besteed aan mijn eetpatroon.
Tijdens mijn huwelijk kwamen de klachten in alle hevigheid terug. Via een bevriend echtpaar kwam ik in contact met een alternatieve geneesmevrouw die zichzelf ervaringsdeskundige noemde. Ze had zelf ernstige eczeem gehad. Verbonden aan het Preventief Medisch Centrum in Rotterdam behandelde zij mensen met ernstige jeukklachten en eczeem via een methode met zalven. Twee zalven die afwisselend opgesmeerd moesten worden. De ene zalf was op basis van zwavel en de andere was een verzorgende crème. Het idee achter de behandeling was dat je met de zwavelhoudende zalf alle jeuk uit je huid zou trekken tot het ondraaglijk werd. (dat heb ik geweten) Als de jeuk ondraaglijk werd moest je de zelf met veel gedoe afwassen om vervolgens je van top tot teen in te smeren met de verzorgende zalf. Dit proces moest net zo lang worden herhaald totdat de jeuk wegbleef. De zalven werden niet vergoed door de verzekering en kosten gemiddeld zestig euro per tube. Maanden heb ik het gebruikt zonder resultaat. Behalve dat ik uiteindelijk ziek thuis ben komen te liggen en mijn baan kwijtraakte. De foto’s die ik toen heb gemaakt heb ik jaren geleden weggegooid omdat ik nooit meer herinnert wil worden aan die tijd.
Toch weer medicijnen
Uiteindelijk ben ik gestopt met deze behandeling en greep ik weer terug naar de medicijnen. Deze keer schreef mijn arts Celestone tabletten voor in combinatie met antihistamine. Normaal gesproken wordt Celestone net als Prednison kortstondig gebruikt en moet je dat snel weer afbouwen. Maar zodra ik stopte kwamen de klachten net zo hard weer terug. In overleg met mijn arts heb ik toen besloten om Celestone in een lage onderhoudsdosis te blijven gebruiken. Tot op de dag van vandaag gebruik ik dagelijks een dosis Celestone en antihistamine.
Plantaardig eten zorgt voor ommekeer
Tot voor een half jaar geleden gebruikte ik nog steeds 1 tablet Celestone en 1 tablet antihistamine per dag. Ik had nagenoeg geen klachten meer en aan mijn huid kun je al jaren niet meer zien dat ik ooit zoveel last van eczeem heb gehad. Toch was ik niet blij met de situatie. Al jaren probeerde ik af en toe te minderen met de Celestone, maar het lukte niet. Van tijd tot tijd sprak ik met mijn huisarts en deze had ook geen oplossing. Ooit sprak ik een internist in het Radboud die mij vertelde dat 1 tablet Celestone wel meeviel terwijl een andere arts in hetzelfde ziekenhuis mij vertelde dat ik er kanker van kon krijgen.
Ik wilde er dus gewoon mee stoppen maar het lukte niet. Iedere keer kwam de jeuk weer terug en greep ik toch weer naar de medicijnen. Ook al had ik mijn levensstijl behoorlijk aangepast, nog steeds hield ik klachten. Pas nadat ik plantaardig ben gaan eten gebeurde er iets vreemds. Af en toe vergat ik mijn medicijnen in te nemen. Soms kwam ik daar pas ’s avonds achter en merkte ik dat ik helemaal geen jeuk had. Heel vreemd, want als mij dit wel eens eerder gebeurde merkte ik dit vrijwel direct.
Eerst wilde ik het niet geloven omdat ik al zo lang worstel met medicijngebruik dus nam ik de proef op de som. Langzaam begon ik mijn dosis te verlagen. Om de dag nam ik een halve dosis in plaats van een hele. Toen dit goed bleek te gaan bouwde ik mijn medicijnen verder af. Op dit moment gebruik ik nog maar een halve dosis medicijnen. Na 15 jaar onophoudelijk dezelfde dosis te hebben gebruik is dit een unicum. Inmiddels is nu zover dat ik heel af en toe alleen mijn antihistamine inneem maar geen Celestone meer.
Sinds ik veel over een plantaardige levensstijl ben gaan lezen, ben ik erachter gekomen dat het lichaam zichzelf kan genezen wanneer je deze maar constant voed met hoogwaardige voeding. Ziekten als diabetes type 2, maar ook hart- en vaatziekten kunnen worden gekeerd door een plantaardige levensstijl. Het wetenschappelijk bewijs stapelt zich op en de vele voorbeelden spreken boekdelen. In mijn directe omgeving heb ik dezelfde effecten gezien. Ook Petra is minder medicijnen gaan slikken sinds zij is gestopt met pakjes en zakjes en meer groente en fruit is gaan eten.
Voor mij is het een enorme openbaring dat met mijn geschiedenis ik nu in slechts een paar maanden tijd minder medicijnen gebruik door het aanpassen van mijn voedingspatroon. Een ervaring die ik niet kon nalaten om met jou te delen.
Geef een reactie