Ruim negen maanden geleden schreef ik dat ik vijftig procent minder medicijnen gebruik sinds ik plantaardig ben gaan eten. Nu, bijna 10 maanden later, ben ik blij om jullie te kunnen vertellen dat ik na 35 jaar volledig ben gestopt met het slikken van hormoonpillen. Al sinds mijn geboorte heb ik last van constitutioneel eczeem. Erfelijke factoren waren de oorzaak van deze uiterst vervelende aandoening. Een aandoening die aanvankelijk alleen te behandelen was met behulp van medicijnen.
Een baby met jeuk
Ik was een baby met jeuk. Vooral op mijn hoofd. In het begin krabde ik het voortdurend stuk, soms tot bloedens toe. Daarom breidde mijn moeder een mutsje en wantjes zodat ik mij niet met mijn scherpe nageltjes kon openkrabben. Mijn moeder vertelde me later dat ze soms ten einde raad was omdat ze niet wist waar het aan lag en wat ze er aan kon doen.
Gek genoeg verdwenen de klachten tijdens mijn peutertijd volledig en kreeg mijn moeder een periode rust. De rust duurde tot aan mijn pubertijd. Toen ik jeugdpuistjes kreeg kwamen de klachten terug. Ik had zoveel last van jeuk dat ik mijn hoofdhuid en nek stuk krabde totdat het bloed er uit liep. Via een bezoek aan een huidarts kwam ik voor het eerst in aanraking met corticosteroïden. Een chemische variant van het lichaamseigen bijnierschorshormoon. Een medicijn die lichamelijke reacties zoals ontstekingen en infecties onderdrukt.
Mijn eerste ervaringen met corticosteroïden
Corticosteroïden worden in verschillende vormen aangeboden. Het kan worden voorgeschreven in tabletvorm maar ook in vloeibare vorm, zoals lotions bijvoorbeeld. Je kunt het ingespoten krijgen via een injectie of intraveneus via de aderen. Daarnaast worden corticosteroïden ook aangeboden in crèmes en zalven voor de huid. Ik heb bijna alle varianten gebruikt.
Bij mij begon het met smeren van hormoonzalven en lotion. Intensief heb ik gesmeerd, vooral in de nek en het gezicht. Voor mijn hoofdhuid gebruikte ik een lotion. Mijn huid werd zo dun dat er onderhuidse striae begon te ontstaan. Een van de vele bijverschijnselen. Uiteindelijk resulteerde het ook in staar in het oog omdat er door het vele smeren waarschijnlijk zalf in mijn ogen was gekomen. Het smeren met hormoonzalven breidde zich in de loop van de jaren alleen maar uit. Overal waar ik jeuk had en er eczeem ontstond smeerde ik met hormoonzalf. Ik heb dit tot ver in mijn volwassenheid moeten volhouden.
Maar de hormoonzalven werkte alleen lokaal en waren geen oplossing voor de altijd aanwezige jeuk. Soms was de jeuk zo hevig dat ik mijn auto aan de kant van de weg moest parkeren en mijn broek liet zakken om over mijn hele lichaam te kunnen krabben. Soms rende ik naar huis en douchte zo heet dat ik een half uur nodig had om uit te stomen. Hierdoor droogde mijn huid enorm uit wat ervoor zorgde dat ik mij altijd van top tot teen moest insmeren met oliën. Het was de enige manier om de jeuk te stillen. Alle artsen die ik consulteerde zeiden hetzelfde. Ik had een erfelijke aandoening waarmee ik moest leren leven. De enige weg naar verlichting was het onder controle houden van de klachten met medicijnen. Gedoseerd blijven smeren met hormoonzalf in combinatie met antihistaminica.
Van hormoonzalf naar hormoonpillen
Via tal van omzwervingen bij verschillende artsen belandde ik uiteindelijk bij een allergoloog en oud longarts aan de Emmastraat in Amsterdam. Ik kan mij zijn naam niet meer herinneren. Waarschijnlijk heb ik zijn naam verbannen uit mijn lange termijn geheugen vanwege de traumatische ervaring. De goede man zal inmiddels ook niet meer in leven zijn want hij was toen al op leeftijd. Ik herinner mij nog goed dat hij mij in zijn stoffige werkkamer ontving met een grote sigaar in zijn mond. Hij had eerder met dit bijltje gehakt en zou mij van mijn klachten afhelpen. Helaas bestond zijn arsenaal aan wapentuig slechts uit medicijnen.
Naast het uitproberen van verschillende soorten antihistaminica hebben we ook een sensibilisatiekuur geprobeerd. Tijdens een dergelijke kuur worden er kleine hoeveelheden van de stof waarvoor je allergisch bent ingespoten. Met als doel dat je lichaam de stoffen niet meer als ‘verkeerd’ gaat zien maar hier langzaam aan went waardoor de allergische reacties zouden moeten afnemen. Helaas bracht dit voor mij geen verlichting. Ik kreeg alleen maar meer jeuk. Het enige wat werkte waren periodieke injecties met een lading corticosteroïden die ervoor zorgden dat ik een aantal weken jeukvrij was. In het begin hielpen deze injecties, maar al snel werden de intervallen korter en werd mij permanente medicatie voorgeschreven. Sindsdien gebruik ik hormoonpillen.
It’s the food
Naast de medicijnen werd ik natuurlijk uitgebreid getest op allergieën. Met behulp van een radioallergosorbent-test (RAST) werd er via mijn bloed onderzocht of ik allergisch was voor bepaalde stoffen. De test meet onder andere de hoeveelheid immunoglobuline E (IgE) in het bloed. Immunoglobulinen, ofwel antistoffen, zijn eiwitten die door de afweercellen worden geproduceerd om lichaamsvreemde stoffen op te ruimen en om infecties te bestrijden (virussen, bacteriën of parasieten). Er zijn twee verschillende IgE-bepalingen: de totale hoeveelheid IgE in het bloed en de hoeveelheid IgE tegen een specifiek allergeen, bijvoorbeeld IgE tegen graspollen. Een immunoglobulinewaarde van meer dan 100 duidde op allergische klachten. Bij mij was deze waarde 10000. Ik reageerde naast bekende allergenen zoals graspollen en huisstofmijt ook op een hele reeks aan voeding. Uiteraard kreeg ik het advies om deze allergenen zoveel mogelijk te mijden. In het geval van voeding was dit niet altijd mogelijk omdat ik op bijna alles reageerde volgens de test.
Toch heb ik in de loop van mijn leven geleerd op welke voeding ik het meest heftig reageerde. Het vervelende was alleen dat ik de ene keer wel reageerde op een bepaalde stof en een andere keer weer niet. Het maakte het er allemaal niet eenvoudiger op waardoor ik genoodzaakt bleef om medicijnen te gebruiken.
Tijdens de jaren die volgde bleef ik hormoonpillen slikken. Vaak heb ik in overleg met mijn arts geprobeerd langzaam af te bouwen maar zonder resultaat. Iedere keer als ik onder een bepaalde dosis kwam, kwamen de klachten weer terug. Totdat ik in oktober 2015 besloot om een maandje plantaardig te gaan eten. Op dat moment slikte ik één tablet (0,5 mg) per dag. Toen ik na die eerste maand besloot om door te gaan met het weglaten van dierlijke producten in mijn menu, merkte ik dat ik steeds minder medicijnen nodig had. Zes maanden later gebruikte ik nog maar anderhalve tablet per week, verdeeld over drie dagen. En nu, negen maanden later ben ik volledig gestopt.
Tijdens mijn reis naar een gezonder eetpatroon heb ik veel geleerd. Een van de dingen is dat onze genen beïnvloedt kunnen worden door het voedsel wat wij eten. In mijn persoonlijke geval hielp het eenvoudig weglaten van bepaalde voeding onvoldoende om mijn klachten te verminderen. Maar toen ik een jaar geleden besloot om zoveel mogelijk onbewerkt voedsel te eten en dierlijke producten uit mijn menu te schrappen, gebeurde ogenschijnlijk het onmogelijke. Mijn klachten werden minder en minder en resulteerde in de totale afbouw van mijn hormoonpillen. Pillen die ik al 35 jaar gebruik en waarvan ik dacht nooit van mijn leven vanaf te komen. Ik ben ontegenzeggelijk blij met dit resultaat en voor mij is het een bewijs dat voeding een primaire rol speelt in het ontwikkelen en bestrijden van ziekten.
Om dit te bekrachtigen wil ik graag onderstaande video met je delen. De video duurt maar een paar minuten. en geeft antwoord op de vraag hoe voedsel onze gezondheid beinvloedt. Kunnen wij ziekten voorkomen door het aanpassen van ons eetpatroon? Zijn dierlijke producten en vlees echt veilig voor ons? Dr Michael Klaper beantwoordt deze vragen.
